سرد و گرم است. شوهر با تصنع و فاصله‌ی خاصی حرف می‌زند ولی زن نه. صدا و لحنِ پیرزنِ نمایش عالی است. خوب کلافه می‌کند و می‌تواند تبدیل شود به لذتیِ ... دیدن ادامه ›› مالیخولیایی، تب‌آلود. خودِ پیرزن اما بلاتکلیف است. اول قرار بوده بار دراماتیک داشته باشد و قصه را پیش ببرد. وقتی با آن حال می‌آید توی خانه، دلهره‌ دستِ آدم می‌دهد اما کم کم سعی می‌کند بامزه باشد که نیست! قرار است، مثل یک عنصر مزاحم روایت، عامدانه در قصه وقفه بیندازد که می‌اندازد اما نه این است و نه آن. بلاتکلیف است. روانیِ پذیرایی را خاموش کرده‌اند....
بخشی از یادداشتم بر "بیگانه در خانه"