کریمولوژی یا کریم شناسی، شاید بهترین نامی بود که برای اثر جدید مهران رنجنبر میشد انتخاب کرد.
در این‌نمایش تماشاگر قدم به قدم، و‌خط به خط به دنیای کریم وارد‌ میشود تا در فضای گروتستیک نمایش شخصیت‌ نمایش را عمیق تر درک کند.
در این اثر ،که به زیبایی احوالات کریم و یا همان کریم شیره ای معروف شرح داده میشود، تماشاگر با شخصیتی روبروست که بیشتر عمرش در دربار ناصر الدین شاه مشغول به خدمت بود و سرگرم‌کردن شاه بوده.
نکته مهم اما در شخصیت کریم از بین نرفتن صریح گویی و زبان تندش، که بسیار نیز به انتقاد باز میشده، می باشد.شخصیتی که با وجود دنیایی پر از تظاهر،تفاخر و لمپنیسم به شدت زیاد همان شخصیت ساده اما فهیم و آگاه خود را حفظ کرده. کارکتر اصلی داستان در تمام عمرش شاهد تناقضات در رفتار و افکار بقیه،حتی خود شاه، بوده و به قول خودش همیشه پته ی آنها را نیز به به آب ریخته، اما ذره ای در شخصیت و تفکر خودش تفاوت ایجاد نکرده.
کریم‌به‌گونه ای نمایشگر بخش الیت (Elite)و به تعریفی روشنفکر جامعه هست که زبان به مجیزگویی نگشادند و به هیچ زور و‌ترسی زیر باز تعغیر عقاید نرفتند، در چنین فضای بسته و‌به نوعی خفقان بار، کریم بی هیچ ترسی زبان به اعتراض،هر چند به طنز، بر رفتار خود کامه گونه شاه و اطرافیانش می‌گشاید، اما از آنجایی که ساختار اصلی قدرت اورا به چشم ملیجکی بیش نمیبیند زخم زبان هایش را به گوش نمیسپارند. با نگاهی‌کمی‌باز تر نمونه های ملموس تری از کریم ها در هر جامعه ی ای،مخصوصا جوامع توتالیته، قابل رویت می باشند. افرادی که در ساختار اخلاقی و عقایدی‌ قدرت تعغیر شکل نمیدهند. این افراد که در انزوای فکری و رفتاری ... دیدن ادامه ›› نسبت به محیط خود به سر میبرند، معمولا در گروه فکری و عقیدتی تنها به دلیل پایبندیشان به اصول شخصیتی خودشان تنها می مانند و یا جدی گرفته نمیشوند. نکته سمبلیک تر این ‌اثر اما در ناشناس ماندن این سبک تفکرات و افراد هست. کریم در پایان نمایش تنها خواسته اش و گویی تنها دغدقه ای که دارد داشتن یک سنگ قبر،که نمادی از ماندن در حافظه تاریخ هست. اتفاقی که اغلب برای افراد دگر اندیش در جوامع بسته می افتد.
در پایان باید گفت «کریمولوژی» تفکری که از بیننده اش طلب میکند باز تر اندیشیدن و سنجش زوایا ی مختلف از یک روایت هست، شاید با دیدن این نمایش تفکر مخاطب برای همیشه از نام «کریم شیره ای» تعغیر کند، شخصیتی که به زبان این‌نمایش حتی از شخص ناصرالدین شاه نیز در آن دوره قابل بررسی و تامل تر هست.