نوع فیلمبرداری خیلی جالب نبود خصوصا زمانی دوربین از روبرو و به سمت عقب حرکت میکرد
در مورد یک سری نمای دور و نزدیک خیلی جالب نبودو مشخصا نمای زیبا و یا تاثیر مثبتی نسبت به انتقال صحنه نداشت.
داستان زندگی و نارضایتی شخصیت ها در این این فیلم به عنوان مرگ زندگی هست عملا با جهان تفاوتی ندارند در صورتی که خودشان فکر میکنند زندگی میکنند و با اینکه همه از حال هم خبر دارند تسلی خاطری هست بقیه هم مثل اون هستند یعنی انگار زندگی این شکلی خوب هست درصورتی که اصلان اینگونه نیست
صحنه آویزان ماندن از طناب دار در تاریکی شب و صحنه و لباس سفید شبیه صحنه های تئاتر بود ولی مفهوم جالبی داشت زندگی که از ابتدای فیلم از جهان و شخصیت ها نشان میداد هر آدمی اگر به زندگی خودش نگاه و تفکرکندبا این روند دستاوردی بیش از این در انتظارش نخواهد بود، خبری از اون سبزی ،خرمی و صدای ترانه پرندگان نیست