نمایشنامه ملاقات بانوی سالخورده می خوندم گفتم قسمتی از نطق بی نظیر معلم اینجا بنویسم بلکه در این روزها با گولنی های عزیز تجدید خاطره کنیم ..

معلم – مردم گولن! اینه اون عمل تاثر انگیزی که ما انجام دادیم: ما بی عدالتی رو ندیده گرفتیم ! بنده به امکانات مالی و مادی که یک میلیارد پول برای ما فراهم میکنه واقفم. من بدبختی ها و دردهایی رو که از فقر سرچشمه می گیرند ندیده نمی گیرم. ولی با وجود این برای ما صحبت پول مطرح نیست. (ابراز احساسات شدید) زندگی مرفه و آسوده مطرح نیست. بلکه این مطرح است که آیا ما می خواهیم به عدالت یک شکل و مفهوم واقعی بدیم؟ و از این گذشته آیا می خواهیم ایده آل هایی رو که ارزش تمدن غربی ما به اونها بستگی داره واقعا بصورت عمل در بیاوریم ؟ (ابراز احساسات شدید) این آزادی است که به خطر افتاده اگر حس همنوع دوستی جریحه دار بشه، اگه به قانون حمایت از ضعفا بی اعتنایی بشه، به اصول ازدواج اهانت بشه، به دادگاه دروغ گفته بشه، و یک مادر جوان به ورطه ی بدبختی افکنده بشه ! (فریادهای نفرت و انزجار) ما باید به خداوند توکل کنیم و در انجام ایده آل های خودمون به جدیت تمام کوشش کنیم. یک کوشش خونین ! (ابراز احساسات شدید) غنی بودن فقط وقتی معنا و مفهومی داره که انسان از عفو و بخشایش هم غنی بشه. و عفو و بخشایش تنها شامل کسی میشه که گرسنه ی عفو و بخشایش باشه. ای مردم گولن . آیا شما واقعا این گرسنگی را در خودتون حس می کنید؟ منظورم گرسنگی روحانی است نه این گرسنگی حقیر و بی اهمیت جسمانی! این سوالی است که بنام مدیر دبیرستان گولن با صدای بلند از همگی شما دارم. اگر می بینید که دیگر ممکن نیست بتوانید بدی و خباثت را تحمل کنید، اگر می بینید که از همین لحظه به بعد دیگه به هیچ وجه من الوجوه ممکن نیست بتونید در دنیایی از بی عدالتی و حق کشی زندگی کنید، اونوقت می تونید یک میلیارد مرحمتی خانم زاخاناسیان رو قبول کنید و به دنبال اون، شرطی رو انجام بدید که با این مرحمتی ارتباط مستقیم داره ! این بود نکته ای که، گولنی های عزیز، خواستم توجه شما رو به اون جلب کرده باشم. (غریو رعدآسای کف و ابراز احساسات)