نمایش لوله با استفاده از مشتقات واژه "لوله" مانند "لالی"، "لایه"و غیره و استفاده از ریتمی آهنگین به باز تولید زبانی روی می آورد که بر اساس تشدید در کلمات و لکنت های بیانی، متن را از مسیر واقعگرایی خود خارج کرده و مخاطبانش را با زبانی جدید و روبات گونه آشنا می کند.
بازی ها بر پایه ساختار زبانی تشکیل شده به حرکاتی موزونی روی می آورد که نمایانگر بدن هایی رنجور است، بدن هایی زیر فشار ظلم و جور حاکم که طبقه کارگر ستمدیده را تداعی می کند، طبقه ای که علاوه بر اشارات متن و بازی ها به سیاست مصرف گرایی انسان های کلانشهری بزرگ اشاره مستقیم دارد.
ایده اولیه نویسنده و کارگردان اثر مبتنی بر استفاده از شیء لوله به خوبی در کار استفاده شده و مانند رهبر ارکستر موسیقیایی، بازیگران را برخط کرده و فرم های حرکتی منحنی و خطی را بر صحنه ایجاد می کند.
قصه ی تلخ طبقات ضعیف و مشکلات معیشتی آنان با استفاده نمادین و شکلی از لوله و بهره مندی از زبان ساختگی در بیان بازیگران، گره های داستانی نمایش را به زیبایی بیان می کند و طراحی صحنه مینیمال و کمینه شده نیز تمرکز بیننده اثر را به سوژه اصلی بالاتر می برد.
استفاده از نورهای تخت کم سو، بر تلخی قصه افزوده و در تولید درد و رنج انسان های خسته از زندگی روزمره نقشی بسزا ایفا می کند.
موسیقی متن انتخابی به خوبی در تشدید احساسات مخاطبان نمایش نقش آفرینی کرده و مانند جزئی از اجزاء اصلی در تئاتر حاصل بصورت متمم حضوری مؤثر دارد.
این تئاتر برای قشر فرهنگی، هنری، سیاسی و خاص قابل توصیه است.