دیشب که Drugstore Cowboy رو دیدم، دیدم که صحنه‌های تزریق مواد مرثیه‌ای برای یک رؤیا و داستان Trainspotting، خیلی شبیه این فیلم هستن.
آره الان که فکر می‌کنم دنی بویل و آرنوفسکی قطعا قبل از ساخت فیلم‌هاشون Drugstore Cowboy رو دیدن و تحت تاثیرش قرار گرفتن.
.
.
.
فیلم‌های دهه‌ی نود و هشتاد میلادی خیلی دیدنشون لذت بخشه.اون نور و رنگ و نویز و استایل و فرم و داستان‌های سرراست.
.
.
.
زندگی توی این دوران اصلا مزه نمیده.مگر اینکه چهل سال بری جلوتر،بعد میفهمی که خیلی هم الان داره خوش میگذره.