لیلیت ؛یک طراحی صحنه ساده و هوشمندانه. میزی که دوکارکتر هرکدام در یک طرف آن قرار گرفته اند تداعی یک صحنه بازجویی هست ولی به نسبت زمانی که از شروع کار میگذره و مخاطب در روند قصه قرار میگیره این میز جدای یک میز بازجویی برای مخاطب نشان دهنده‌ی فاصله‌ی هست که بین این دوکارکتر افتاده.
ما با تعدد بازیگر مواجه نیستیم تمام ذهنمون متمرکز بر روی دیالوگ های دو نفر هست و همین باعث میشه توجهمون از کار دور نشه و صرفا شنونده نباشیم ، دیالوگ ها ، بازی به گونه ایی چیده شده که مخاطب درگیر قصه بشه و لحظه به لحظه کار براش مهم بشه که چی در انتظار هست و چه اتفاقی افتاده که این نشون دهنده‌ی قدرت نویسنده هستش
و همینطور میزانسن هایی که خلاصه چیده شدن، نه یکنواخت هست نه خیلی شلوغ.
به موقعش با میزانسن و درگیری های کارکتر به مخاطب شوک وارد میشه و به وقتش به آرامش و فکر میرسیم.
لیلیت یک قصه‌ی ساده نیست.
مسلمانان بوسنی به نظر من بین شلوغی های تئاتری ها گم شده اند و کمتر تیمی تصمیم میگیره که این رنج ظلم رو به ... دیدن ادامه ›› تصویر بکشه‌.
حالا لیلیت در یک درام عاشقانه و غم انگیز به بازگویی رنجی میپردازه که کاش گوش ما توان شنیدنش رو داشته باشه.
لیلیت تشکیل شده از یک تیم کارگردانی حرفه ایی و بازیگرانی که خیلی خوب بلدند که چطوری و با چه اکتی و حسی مخاطب را میخکوب کنند ، مخاطب را به چالش بکشند و مخاطب را درگیر کنند و صد البته همه اینها به کمک یک کارگردانی درست و حرفه ایی تنظیم شده.
خدا قوت به تیم لیلیت ، خوشحالم که به تماشای این کار نشستم و ۵۰ دقیقه از دیدن تئاتری تمیز و زیبا لذت بردم.