تشکر ویژه از دوستانِ درجه یک و عزیزم:
نسیم جانِ قلهکی و محمّد جانِ لهاک
❤که باعث شدن "ژپتو" رو از دست ندم❤
و همینطور عکّاسِ عزیزِ کار بابت هنر و لطفشون
واقعاً لذت بردم و هرچند هیچ کاری بی ایراد و همچی تموم نمیشه به این راحتی و در نهایت،همواره برای بهتر شدن راه هست و برای هنرمند واقعی چیزی به عنوانِ بهترین مطلق بودن وجود نداره و همیشه در تلاشِ برای بیشتر یاد گرفتن و پیشرفت...
چون خیلی حالمو خوب کرد تماشای این اثرِ بصریِ جذّاب،دلم میخواد فقط تشکر و تعریف کنم از همه عوامل و نقد رو بزارم برای اساتید پیشکسوت و کاربلد...?
شخصیت ... دیدن ادامه ›› ها ؛
به لطف جذابیّت نقشها و درست و اندازه بودنِ بازیهای درجه یک و خوب و متناسب بودنِ طراحی و اجرای گریم و لباس، "دوست داشتنی" بودن برام...
برای مثال(که دیگه نخوام دونه دونه بگم همرو و خستتون کنم از خوندن) بازی عروسکِ سرباز و بخصوص اون سبکِ تک مدلیِ بدونِ آپشنِ کاملاً عروسکیش که حتی وقتی عقب عقبم راه میرفت یا اسلو میشدن،همچنان راکوردِ رژه طور راه رفتنش رو حفظ میکرد تو تمامی لحظاتِ تند و کندِ نمایش،عااالی بود...???
طراحی صحنه و نور خوب بودن
موسیقی و صداگذاری ها و بازیهای سینک و بعضاً پانتومیم گونه با این دو گزینه جذاب و موثر،گوش نواز و چشم نواز بودن
باریکلا به این هماهنگی????

دلنوشته:
ای کاش در دنیای واقعی،
ما به ازاهای داخلیِ زیادی که داریم برای شخصیت منفیِ قصّه،
هرچه زودتر به سرنوشت "پاپ" در "ژپتو" دچار بشن و راحت بشیم...(سعی کردم جوری آه بکشم که اسپویل نشه خیلی،امیدوارم موفق بوده باشم...!?✌?)