بعضی آدم ها هستند که جذابیت ظاهری یا خصوصیت اخلاقی برجسته ای ندارند؛ اما آدم های دوست داشتنی هستند. تئاتر روغن کنجد (که می توانست اسم قشنگ تری داشته باشد ولی ظاهرا صرفا به جنبه تبلیغاتی آن فکر شده بود) از همین دست است. از دکور و نمایشنامه گرفته تا بازی ها و دراماتورژی همگی خوب و بی ایراد بودند ولی چیزی که به آن وجه متمایز و برجسته ای بدهد نداشت. خصوصا سعید چنگیزیان که بی تردید یکی از 5 بازیگر برتر تئاتر امروز ماست و همیشه تسلط و قدرت بیانش مرا مبهوت کرده. راستش انقدری مرا به خنده هم نینداخت شوخی ها. ولی همین که از شوخی های سخیف و خنداندن به هر قیمتی پرهیز شده جای تقدیر دارد. دیدن کار را به بقیه هم توصیه می کنم.