اجرا به نسبت خوبی بود چیزی که خیلی قابل لمس بود، برای اجرای همچین نمایشی نیازی به تمرین خیلی زیادی داره و خسته نباشید میگم به عوامل و بازیگران، در حین اجرا دو، سه بار شخصیت کوروش تپق زدند که البته قابل درک بود به خاطر حجم تحرکاتی که در طول اجرا داشتند تمرکزشون رو بهم بریزه، اما در نمایشنامه چیزی قابل لمس بود اینکه زمان طول نمایشنامه تغییر میکرد احتمالا خیلی ها نقطه قوت بدونن ولی در اجرا باعث تحت تاثیر قرار دادن درام میشه چیزی که اساتید تئاتر توصیه میکنن اینه زمان داخل نمایشنامه از 24 ساعت بیشتر نشه البته مثال های زیادی هم هست که در طول هفته ها یا ماه ها و حتی سال ها اتفاق میوفته اما پیش زمینه های آنها قابل دسترس هست که در تئاتر انگلستان اجرا میشه، پرده های صحنه فلش بک هم جالب بود برام و اجرایی کردن فلش بک اونم چندین مرتبه در تئاتر کار آسونی نیست ولی به نظرم در درام جای فلش بک نیست در سینما جذاب تر هست، چیزی که سعی دارم بگم با نوع بازی هایی که شاهد بودم، دکور، تم،بازی، دیالوگ ها،تنش ها، موضوع و قصه کار، بیشتر میتونم بگم شاهد یک فیلم سینمایی زنده بودم تا یک درام و حس درام واقعا خیلی کم بود برام. در کل خسته نباشید میگم به عوامل و بازیگران خدا قوت