مرگ هیتلر به روایت تلفنچی رو امشب دیدم.
اثر یه کمدی کلامی تکراری، مشابه تعداد زیادی از این گونه آثار هست که به لحاظ محتوایی حتی ایده یه خطی رو هم دنبال نمی کرد. هیچ نشانه ای از یک کمدی سیاه که در بعضی نظرات عنوان شده بود در هیچ کجای کار دیده نمیشد. علت خنده هایی که در سالن شنیده میشد رو درک نمی کردم. واقعا مخاطب هنوز به شوخی هایی که با یه منشی ه لوس انجام میشه یا در آوردن صدای پارس سگ براشون جذاب ه؟
طراحی صحنه نسبتا خوب بود ولی بی محتوایی انتخاب موسیقی که اصلا روی کار ننشسته بود آزاردهنده بود. بازی بازیگر نقش هیتلر و معاونش خوب بود، بازیگر خانم متوسط و شاید حتی ضعیف بود و بازی مخترع واقعا بد بود.
در مجموع من با اجرایی شبیه جنگ های خنده که یه موضوع دهن پر کن بهش داده شده مواجه شدم. شاید ضعیف ترین کاری ه که این چند وقت دیدم.