همه از به تصویر کشیدن ماهرانه ی یک افسانه به وجد اومدیم.قطعن فیلم نکات مثبت زیادی داره و فیلم سرگرم کننده و قابل توجهیه اما اینکه خیلیا از ایرادات مهمش چشم پوشی کردن برام یه کم عجیبه:
1-چنین روایتی با توجه به خرافه پرستی ای که در بین خیلی از مردم هست، نمیتونه اعتبار دادن به طلسم و جادو تلقی بشه؟(تنها خود و اطرافیانتون رو که در محیط هنری یا محیطهایی در سطوح فرهنگی بالاتر به دیدن فیلم مینشینید، نبینید!عامه مردم و اونهایی که بنا به فرهنگ سنتی و محلی خانوادگی دست به اینکارها می زنن رو ببینید) تازه اگر باخبر باشید که اینروزها به خاطر فشارهای مختلفی که روی مردم هست کاروبار دعا نویس و رمال و فالگیر بسیار سکه تر از قبل شده، آیا از روایتی که به این مضامین اصالت داده(موضوع آینه ها در فیلم وحشتناکه از این جنبه!!!) دفاع میکنید؟!
2-اینهمه تعریف و تمجید تخصصی چرا چشمش رو روی شخصیت پردازیهای ضعیف فیلم بسته؟ مارال، همسر مارال، برادرش، جادوگر اعظم
3-تلاش زیرپوستی برای سیاه و سفید نشون دادن آدمها، در حالیکه قراره داستان افسانه برای همه افراد خاکستری جامعه یکسان جلو ببره و اصولن خاکستری بودن اصل زندگی ماست حتی اگر بخواهیم افسانه سرایی کنیم.
به نظر من حتی اکران این فیلم باید محدود میشد و رده سنی براش گذاشته میشد.