تصویری از عشق به مثابه ی مسیری برای تکامل و رهایی…
نمایشی دلنشین و آرامبخش که کنش ها و واکنش های روان خشک آدمی در تقابل با عشق رو به صحنه آورد…
بسیار لذت بردم از اجرا، همینطور از گپی که بعد اجرا با جعفر مهیاریِ کارگردان زدیم.
تماشای اتفاقاتی که در زمان مواجهه و قلیان عشق و محبت در روان میوفته، تجربه ای نیست که به سادگی دست بده. خصوصا اینطور مطابق با واقعیت که به نظرم هم ریشه در تجربیات خودآگاه کارگردان و هم در مطالعه متون شرقی داشت. درود…
و نباید از بازی خوب سعید ابک گذشت. دستمریزاد…
موسیقی نمایش عالی با فضا چفت شده بود و تجربه رو بسیار دل انگیز تر میکرد.
نور هم به شکل گرفتن تصاویر و قابهایی که تا مدتها در ذهن بمونه کمک فراوانی کرد.

آرزوی تجربه ی عشقی اینچنین براتون دارم…