یاد داشتی بر دور اجرای گذشته نمایش «بالاخره این زندگی مال کیه؟»

هریسن، مجسمه ساز و استاد دانشگاه در پی یک سانحه رانندگی برای همیشه کاملا فلج شده است و برای به دست آوردن حق انتخاب ادامه زندگی یا مرگ وارد یک مبارزه می شود. مبارزه ای که اراده انسان را در مقابل اخلاق حرفه ای می گذارد.
تسلط بالای بازیگران بر بازی و دیالوگ ها از اولین لحظات اجرا محسوس است. تفاوت ها در بیان و ویژگی های حرکتی و رفتاری متفاوت تمییز شخصیت ها را برای تماشاگر تسهیل کرده و آنها را واقعی تر می نمایاند. همین قدرت بازی است که نمایش را با ریتمی نسبتا کند دیدنی می کند. ریتم کندی که می تواند بیانگر کندی زمان در نظر هریسن باشد.
موسیقی و نورپردازی به جا و به خوبی طراحی شده و هماهنگ و مناسب با روند داستان و احساسات و احوالات شخصیت هاست.
طراحی لباس و صحنه شفاف و گویاست و ارتباط درستی با تماشاگر برقرار می کند.
کارگردان جوان به نحوی اجزای اجرا را کنار هم گذاشته که در تمام طول اجرا تماشاگر مجذوب صحنه شده و با غم و شادی شخصیت ها همراه است.