ای بازیگر گریه نکن،ما هممون مثل همیم

صبا که از خواب پا میشیم نقاب به صورت می زنیم

یکی معلم میشه و یکی میشه خونه به دوش

یکی ترانه ساز میشه یکی میشه غزل فروش

کهنه نقاب زندگی تا شب رو صورتهای ماست

گریه های پشت نقاب مثل همیشه بی صداست...........




تا کی به جای خودمن نقابمون حرف بزنه

تا کی سکوتو رج زدن نقش نمایش منه؟........

از: یغما گلروئی