برای پنت هاوس:وقتی اسم نویسنده را خواندم چشمانم برق زد.دخترم النازعطایی برای من یکی از نویسندگان جوان و مستعد و متواضعیست که باعث شد من درتیوال نظر بگذارم.هنوز هم خاطره نمایش ماکی هستیم با آن داستان های رئال فوق العاده را بخاطر دارم .در کنار او مسعود ترابی که در ماکی هستیم به او از نزدیک آفرین گفتم و دوستش دارم.جوان های بااستعداد و کاربلدی که اسم شان برای من به شخصه اعتباری ست که بروم و نمایشی را ببینم. همینکه یک سوم اجرا را دیدم حتی اگر اسم نویسنده را نمیدانستم حدس میزدم این کار این خانم جوان است چرا که قلمش را میشناسم.صد حیف که ایشان را ندیدم که از نزدیک تشکر کنم آقای ترابی را هم همینطور پیدا نکردم..
اما در باره کار باید بگویم پنت هاوس صادق است خیلی صادقانه فقر را به نمایش می‌گذارد بدون بزرگنمایی و شعار.شخصیت ها زخم میزنند بدون اینکه قهرمان های معصوم باشند.کاراکتر ها از دل جامعه بیرون آمده اند و هرکدام داستانی دارند که چقدر دقیق و تمیز به هرکدام به اندازه خودشان پرداخته شده است.
در رابطه با بازی ها:
آقای قادری که برایم جالب بود که کار دیگری هم دارند روی صحنه اما خیلی یکنواخت بازی می‌کردند با لحن ثابت و ری اکشن های ثابت بازی اش جاندار نبود با اینکه شخصیت اصلی بود.
مسعود ترابی را دوست داشتم او واقعی بود اما یکسری نفس های بلند و حرکات بدنی داشت که خیلی تیپ و ادا بود و بازی اش را گاها شعاری میکرد.
پدر ... دیدن ادامه ›› آن دختر را خیلی دوست داشتم.
خانم نصیری را دیدم خواستم گله کنم که.....اما بازی اش مرا ساکت کرد.بازی خوب تمیز و بدون اضافه کاری ارائه داد.
زنی که همسر پیرمرد داشت به شدت تیپ بازی می‌کرد و فقط سعی بر خنداندن داشت و هیچ لایه شخصیتی نداشت.
با طراحی لباس ارتباط نگرفتم به شدت اغراق داشت
موزیک عالی بود
دکور فوق العاده بود با توجه به محدودیت.
به طور کلی کاری فوق العاده ای بود با توجه به اسم های آشنایی که میشناختم همین توقع هم داشتم.
گله اصلی من از خانم مسنی که تماشاچی را روی صندلی می نشانند است که من در نمایش ما کی هستیم و خفتونا هم با ایشان بحثم شد.اگر اشتباه نکنم خانم شکری.نمیدانم ایشان وظیفه اش چیست و فقط باعث بهم ریختن اعصاب تماشاچی ها قبل از اجرا می‌شوند و الکی شلوغ بازی میکنند لطفا تذکر دهید.