این کار هر عیبی دارد عواملش اصلاح کنند
اما حق الناس حق الناس
حاظرم این کامنت گزاران فیک را ببینم
که ساده لوحانه پشت هم دارند کامنت می‌گذارند
ان هم به فاصله های یک ربعی
حداقل تابلو نکنید
پای حق الناس میمانم.
امشب به سالن شهرزاد میروم.کامنت گذاران اگر واقعی هستید بیاید باهم برویم مونوپلوژی را ببینم.

متن لکانطه خوب بود روان و نرم بود اما چرا انقدر کند
؟کار خیلی کند بود خیلی هرچند صدای دلنشین مهدی یغمایی کمی خواب ما را پراند و حالمان را خوب کرد اما سریال ‌که نیست بگوییم دراز کشیدایم و میبینم.تئلتر کمی به ریتم سریعتر نیاز دارد.اما بازی ها همان بود که قبلا از بازیگران دیده بودم.موفق باشید

برای پنت هاوس:وقتی اسم نویسنده را خواندم چشمانم برق زد.دخترم النازعطایی برای من یکی از نویسندگان جوان و مستعد و متواضعیست که باعث شد من درتیوال نظر بگذارم.هنوز هم خاطره نمایش ماکی هستیم با آن داستان های رئال فوق العاده را بخاطر دارم .در کنار او مسعود ترابی که در ماکی هستیم به او از نزدیک آفرین گفتم و دوستش دارم.جوان های بااستعداد و کاربلدی که اسم شان برای من به شخصه اعتباری ست که بروم و نمایشی را ببینم. همینکه یک سوم اجرا را دیدم حتی اگر اسم نویسنده را نمیدانستم حدس میزدم این کار این خانم جوان است چرا که قلمش را میشناسم.صد حیف که ایشان را ندیدم که از نزدیک تشکر کنم آقای ترابی را هم همینطور پیدا نکردم..
اما در باره کار باید بگویم پنت هاوس صادق است خیلی صادقانه فقر را به نمایش می‌گذارد بدون بزرگنمایی و شعار.شخصیت ها زخم میزنند بدون اینکه قهرمان های معصوم باشند.کاراکتر ها از دل جامعه بیرون آمده اند و هرکدام داستانی دارند که چقدر دقیق و تمیز به هرکدام به اندازه خودشان پرداخته شده است.
در رابطه با بازی ها:
آقای قادری که برایم جالب بود که کار دیگری هم دارند روی صحنه اما خیلی یکنواخت بازی می‌کردند با لحن ثابت و ری اکشن های ثابت بازی اش جاندار نبود با اینکه شخصیت اصلی بود.
مسعود ترابی را دوست داشتم او واقعی بود اما یکسری نفس های بلند و حرکات بدنی داشت که خیلی تیپ و ادا بود و بازی اش را گاها شعاری میکرد.
پدر ... دیدن ادامه ›› آن دختر را خیلی دوست داشتم.
خانم نصیری را دیدم خواستم گله کنم که.....اما بازی اش مرا ساکت کرد.بازی خوب تمیز و بدون اضافه کاری ارائه داد.
زنی که همسر پیرمرد داشت به شدت تیپ بازی می‌کرد و فقط سعی بر خنداندن داشت و هیچ لایه شخصیتی نداشت.
با طراحی لباس ارتباط نگرفتم به شدت اغراق داشت
موزیک عالی بود
دکور فوق العاده بود با توجه به محدودیت.
به طور کلی کاری فوق العاده ای بود با توجه به اسم های آشنایی که میشناختم همین توقع هم داشتم.
گله اصلی من از خانم مسنی که تماشاچی را روی صندلی می نشانند است که من در نمایش ما کی هستیم و خفتونا هم با ایشان بحثم شد.اگر اشتباه نکنم خانم شکری.نمیدانم ایشان وظیفه اش چیست و فقط باعث بهم ریختن اعصاب تماشاچی ها قبل از اجرا می‌شوند و الکی شلوغ بازی میکنند لطفا تذکر دهید.

کاش این همه دوستی که از این کار این چنین تعریف کرده اند یک نقد درست می‌کردند که بلکه برای کارگردان کار درسی شود برای کارهای بعدی اش...من به معنی واقعی مرگ بازی بازیگر در برابر متن را دیدم..حیف شدن بازیگر در برابر متن.پوچ شدن کارگردان در برابر متن.وقتی بازی های به این حد رئال به این حد خوب از بازیگران دیدم دلم میخواست بروم به کارگردان بگویم برادر من آخه چرا؟اگر شما کارگردان خوبی هستید اگر بازیگران به این خوبی رو هدایت کردید واقعا آیا یک درصد حتی یک درصد این همه ضعف متن و متوجه نشده اید؟وقتی دیدم نویسنده خانم تبریزی هستند با توجه به شناختی که از آقای ترابی برای کار فوق العاده و بزرگی مثل ما کی هستیم داشتم با توجه به شناخت از کار کیارش حق گو در کویین که من عاشقش شدم با خودم گفتم حتما کار فوق العاده ای میبینم.اما متن و که دیدم اصلا گیج شدم.هزار تا خورده داستان هایی که نویسنده حتی بلد نبوده جمع اش کنه.نه اینکه نتونه بلد نبوده.کاش اقای قادری از متن دیگری استفاده میکردید.من خودم سن ام بالاست اما خوب میفهمم که این متن حتی دیالوگ هاش و شوخی هاش قدیمی و لوس بود.شخصیت های زن و شوهری که قربان صدقه هم میشوند چقدر تکراری یعنی حتی خلق کارکتر ها تکراری.وقتی میبینم کارهایی که الان روی صحنه میرود چقدر جوان گراست کارگردان های جوان و پر انگیزه نویسنده های خوش فکر و بازیگران پر از حرف میفهمم که این کار اسیر تجربه گرایی شده است و اسیر این کلمه که خب پس حتما آدم با تجریه متن خوبی خواهد داشت.. آقای کارگردان بازیگران عزیز و پر از استعداد را و انرزی خود را خرج یک متن بد کردی.که نویسنده یک قصه را آغاز کرده و پایانش را میدانسته ان هم یک قصه تکراری را اما وسط اش را نتوانسته جمع و جور گند.باتشکر محمد علی قرایی

چقدر این کار شیرین بود .چه نواها و موسیقی های زیبایی کار را با اینکه می‌دانستی داستان را حس خوبی میداد به من
کمی کار طولانی بود ولی خب به زیبایی اش می ارزید
خسته نباشید زیاد به همه عزیزان از فرم ها تا همه بازیگران

پروین را دیدم.کاش اسمش را نمی‌گذاشتند پروین.مثلا می‌گذاشتند اختر..پریوش یا هر چیز دیگری.اما چرا پروین وقتی هیچ ارتباط خاصی با پروین نداشت.هیچ یک از اندیشه های پروین را نشان نداد.دوم اینکه تشابه خانم محمدی برای پروین برایتان کافی بوده است؟اگر بعله حداقل کاش میتوانستید به عنوان کارگردان از ایشان بازی بگیرید.در این حد تصنعی و بیان بد خانم محمدی نشان از ضعف شدید ایشان در تئاتر است.مگر بازیگر تئاتر کم است اقای کیانی؟از شما که تئاتری هستید انتظار بیشتر میرفت.خود را درگیر تئاتر سلبریتی دار نکن پسر جان.بجای پروین اگر یک بازیگر حرفه ای تئاتر میاوردی و روی متن بیشتر کار میکردی شاید کاری آبرومند تر روی صحنه میبردی .فقط حیف حیف از مجید رحمتی که در این تیم قرار گرفت..تنها راه نجات کار مجید رحمتی با استعداد است که خب این کشتی سوراخ با این همه بازیگر تصنعی و متن ضعیف را تنهایی نمیتوانست نجات دهد.با تشکر فراوان از مجید رحمتی.

نقطه قوت این کار طراحی صحنه عالی اون بود.کار پر زحمتی بود.قسمت هایی سلیقه من نبود اما مشخص بود کار تماشاچی هایی راضی داشت.

این نمایش را دیدم.کاش نمیگفتید این نمایش از کتاب شرافتمندی بنام کوری است.عزیزم شما نمی‌توانید هر کتابی را میخواهید بردارید بخوانید ایده ای بدهید و تمام.و فکر کنید نویسنده آن کتاب اینطور هم میتوانسته بنویسد.درست است در اینجا قوانین استفاده از اثر خیلی سفت و محکم نیست اما به عنوان یک هنرمند خود را زیر سوال نبرید.بارها گفته ام متاسفانه در این یکسال بسیار تئاتر هایی از جوانان دیدم که خودشان فکر میکنند عجب کار عجیب و سورئال و نابی ست.اما ببخشید فقط برای خودشان ناب است.هرکسی را بهر کاری ساخته اند.در نوشتن کمک بگیرید در کارگردانی.قرار نیست بنویسید و بسازید.قسم میخورم هیچ کجا هنر انقدر شوخی گرفته نمی‌شود.اما سر برمیگردانی در تئاتر هر کارگردانی برای خودش مینویسد.مگر نوشتن مگر اقتباس الکی ست؟شوخی ست؟خیر..از متن بگذریم من خیلی کوری ندیدم در بازی ها.کمی تمرین میخواست.یک بازیگر آقا داشتید که قد بلند بود و ریش بلند و مو بلند داشت بسیار دلچسب بود و من بازی اش را دوست داشتم.خوب حس میداد به مخاطب..بازیگر دیگرتان خانم نصیری من تقریبا در هر سه اجرایی که میروم ایشان را میبینم.نمیدانم یک هنرمند مگر در ماه چند اجرا روی صحنه دارد.دخترم فکر نمیکنی به بازی ات؟به یادگیری بیشترت؟بازی دلچسبی بود اما برای کسی که از شما بازی ندیده باشد من در همجا همان بازی همان بیان همان میمیک همان لحن همان سبک را میبینم.نمیخواهم ایرادی بر بازی بگیرم اما بهتر است بجای این همه بازی کردن در کارهای در یک سطح متوسط کمی برای یادگیری ات وقت بگذاری.در سال اخیر گمان می‌کنم بالای ده بازی از شما دیده ام مگر چه خبر است؟خودتان را انقدر برای مخاطب تکراری نکنید.دو رزومه قوی بهتر از این همه رزومه در یک سطح است.برای همین است که انقدر تکرار می‌کند کاراکتر هایتان را.
من نورپردازی صحنه را دوست داشتم.بجا بود دقیق بود.
طراحی لباس خوب بود.چون اغراق نکرده بودید.
یک سری موضوعات کلیشه شده است مثل همجن س گرا چرا باید استفاده کنید.
اما کار شسته و رفته بود.نیاز ... دیدن ادامه ›› انسان از یک تئاتر را برطرف نمیکرد به طور کلی اما تمیز بود.کارگردان خوب توانسته بود کار تمیز ارایه دهد و شلختگی نداشته باشد.به نظرم کارگردان بهتری است تا طراح متن بهتری..
من کارگردانی این اقای جوان را برای تمیزی و کادر بندی شده کار دوست دارم
عذرخواهم اگر من همیشه بدون تعارف نظرم را میگویم اما همه میدانند که کار خوب به هنر این مملکت کمک میکند و من معتقدم کارگردان این کار آینده دار است.باتشکر محمد علی قرایی

کار کمی سلیقه ای بود.من در حد نرمال سلیقه ام بود اما واقعا بخش هایی از آن مشخص بود دیگران خییلی حوصله ندارند برای دیدنش...اما من دوست داشتم باتشکر