گشتی در تیوال میزدم تا نمایش های این هفته را تماشا کنم و اتفاقا دیشب به دو نفر از دوستانم آقای شعبانی و حسینی راد از تیوالی ها پیشنهاد دادم که پنت هوس را ببینند
به صفحه پنت هوس وارد شدم و دقیقا بدون ذره ای شک حدس چنین موقعیتی را میزدم.کامنت های تند با غرض ورزی با حمله بدون حتی ذره ای نقد اساسی بدون حتی ذره ای محترم بودن زیر صفحه ای نمایش یا خیلی از نمایش ها برایم عادی است.من بسیار این گروه جوان را دوست دارم و اتفاقا کامنت های به این حد تند و آتشین و غرض ورزانه همیشه زیر تیوال نمایش این بچه ها و چند گروه دیگری که آنها هم جوان هستند هست.عیب در تمام نمایش ها هست و هنر بدون نقص نمیشود زیرا هنر زندگی ست و زندگی هم نقص دارد.هنرمند میاید تا رنگ بدهد به زندگی..بخدا که من در سالن این نمایش صدای گریه شنیدم صدای قهقهه شنیدم صدای موبایل شنیدم صدای حرفهای عاشقانه مردی کنار همسرش را شنیدم.هنر و تئاتر همین است دوست من.اینکه در این حد ناجوانمردانه بیاید و بگویدد این اجرا ارزش دیدن ندارد بخدا قسم که حق الناس است چون انسان ها متفاوتند.دوستانی که نقدهای تند با اکانت های یک ساعته سک روزه دارند اصلا برای من قابل بحث نیستند اما عزیزان قدیمی تیوال که نقد تند نوشته اند بخدا قسم نقد های دیگر اجراهای شما را دیدم بعضی از به به کردن هایتان برای بعضی از نمایش ها چشمانم را گرد کرد.چون انقدر ان نمایش خسته کننده بود برایم که ده بار ساعتم را نگاه کردم.خب زندگی همین است آنچه تو پسندیدی قطعا پسند دیگران نخواهد بود.بیا محترمانه نقد کن و برو.چرا این چنین حاشیه سازی باید کرد برای کاری که واقعا میشود گفت خوب است‌.اگر عالی نباشد بد هم نیست‌.بخدا قسم اگر گاهی این بچه ها را از نزدیک میدید که جقدر باسواد چقدر فهمیده چقدر متواضع و مودبانه نقدهایتان را گوش میکنند خودتان خجالت میکشید.بیاید بگوید کار را دوست نداشتم اما این چنین یزید وار نقد نکنید صفر و صد را بردارید هنر طیف دارد.نقد درست کنید.گردن هنر از مو باریکتر اما آزاده باشید