من روز دوشنبه این تاتر رو دیدم. شاید سوال بشه که چرا اینقدر دیر دارم کامنت میذارم؟ واقعیتش به خاطر اینکه تمام این روزها فکر میکردم چطوری نظرمو بیان کنم طوری که به نظر نیاد فک و فامیل کارگردانم :)) و البته اینکه سایت زیبای تیوال کامنتمو خورد هم بی تاثیر نبود! =)))
در هر صورت. از کجا بگم؟
مکبث با این بیان، از همون خلاصه کار مشخص بود که این ایده هدر نرفته. که به نمایشنامه بی احترامی نشده.
و وای از خانم صفری! وای از خانم صفری! خانم صفری اینقدر بازی خیره کننده و درخشانی داشت که انسان مات میشد. این رو به عنوان تعریف میگم اما اینقدر ایشون عالی بودن که آخر اجرا وقتی من رفتم باهاش حرف بزنم در ناخودآگاهم انتظار برخورد با یک انسان دیوانه رو داشتم =))) و وقتی دیدم یک انسان معمولی خیلی خوش برخورد رو به رومه خشک شدم!
تعریف من از یک اجرای تاتر با بازی ایشون تغییر کرد. هر بازیگری در کل به حد نیاز تاثیر خودش رو گذاشت اما ایشون صحنه رو تسخیر کرده بودن. من انسان سخت گیرم. بارها شد که در انتهای نمایش به خانم صفری نگاه میکردم تا یک سوتی ازشون بگیرم و نمیتونستم. باورم نمیشد اینطور دارم در ایراد پیدا کردن شکست میخورم.
گاهی اوقات از خودم میپرسیدم تو که داستان رو میدونی پس برای چی خم شدی و داری با این هیجان نتیجه رو پیگیری میکنی؟ و بعد میفهمیدم از موسیقی ... دیدن ادامه ›› و انتخاب واقعا به جاش میاد!
صحنه و میزانسن عالی بود. کافی بود. با خلوت بودش بار جریان رو روی بازیها مینداخت.
نور به طور خیلی خاصی تنظیم نشده بود اما کاملا کفاف کار رو میداد.
اون ایده های خارق العاده تغییر نقش ها و استفاده از وسایل از بالشت تا کفش‌ها... وای عالی بودن! باعث میشد شیوه روایت داستان ابدا تکراری نشه. ایده ساختن تاج از آیینه های شکسته خودش گویای خیلی چیزا بود.
شاید تنها ایرادی که میتونستم بگیرم این بود که مدرن کردن داستان یکمی گاهی بیننده رو گیج میکرد. و فیلمهایی که پخش میشد شبیه نبودن تا جایی که خاطرمه. مثلا سیاه سفید نبودن همه‌شون. و چون کوتاه بودن و صفحه نمایش کوتاه بود کامل دیده نمیشدن و باعث میشد حواس انسان از بازی پرت بشه. مگرنه همه چیز و همه بازیها به جا بود.
این بین از نگار جون بابت پیدا کردن کارتهام بازم تشکر میکنم =))))
خیلی خیلی لذت بردم! امیدوارم همینقدر قوی ادامه بدید! و منم تا جایی که بتونم بیام و سرشار از لذت بشم!