برای من نمایش شیرین و دلنشینی بود، هم لبخند زدم هم در صحنه پایانی من هم همزمان با نوه در آستانه تولد به اون "بعدش چی ها" فکر کردم...
انتخاب شعر و موسیقی رو هم خیلی دوست داشتم ( شعر منظورم تصنیف بهار دلکش استاد شجریان هست که شخصیت همه کاره داستان زمزمه میکرد، موسیقی هم شعله ور همایون که بسیار زیباست)، از بین بازیگران بازی شخصیت پدر (که البته هم پدر بود و هم مادر!) رو بیشتر دوست داشتم، و یه صحنه بسیار زیبایی که دیدم این بود که دو ردیف جلوتر از من یه مادر و دختر نشسته بودن که در اواسط نمایش همدیگه رو بغل کردن و نشان از تاثیرگذاری اجرای شما داره، خدا قوت به همگی