[شرافتی که از دست نرفت]

گل به خودی یک داستان کهنه اما همیشه تازه است، نویسنده موضوعی ساده اما مهم را برگزیده؛ مرد محبوبِ فوتبال ایران عادل فردوسی‌پور دستمایه‌ی یک اجرای تئاتر شده که به ممنوعیت کار در بستر رسانه طعنه می‌زند.
او دادگر است نام فارسی عادل برازنده‌ی هر مردِ پر تلاش و صادقی است که در بستر رسانه برای شرافت می‌جنگد، اما قصه سوراخ دارد، درست پرداخت نشده، حرف‌های ناتمام و گره‌های کور دارد، برای من که فوتبالی نیستم اما قاطعانه می‌توانم بگم کمتر کسی است که عادل فردوسی‌‌پور را نشناسد وسوسه انگیز بود نمایش رو ببینم. بستر اما مهیا بود ‌و تمام استفاده نشد؛ شاید آزار دهنده باشد برای کسی که با عادل فردوسی پور معاشرت کرده باشد و او را به ادب و شخصیت بشناسد که ببیند دیالوگ‌ها از نیمه‌ی راه ادب را نشانه گرفته‌اند؛ به نظرم کامران تفتی تلاشش را کرد که بهترین خودش باشد اما پرداخت شخصیت در متن و در هدایت بازیگر کامل انجام نشده بود و هر چقدر بازیگر تلاش می‌کرد باز هم ابتر می‌ماند، بازی مونا کرمی رو دوست داشتم اما معتقدم بازیگر قابل‌تری است و کارگردان از پتانسیل‌های این بازیگر به درستی بهره نبرده است، همین مهم در مورد دنا تارفی هم صدق می‌کند، به نظرم او نیز به خوبی به کار گرفته نشده بود با این‌که مشخص هست توانایی بازیگری‌اش توان تلاش بیشتر ... دیدن ادامه ›› را داشت.
اما دریا مقبلی به نظرم از فرصتی که پیش رویش بود استفاده نکرده است؛ شاید لازم است برای بازی در نقش یک دانشجوی خبرنگار کمی زیست این افراد را هم تورقی می‌کرد، نگاهی سطحی به دانشجوی رشته‌ی خبرنگاری با گرایش ورزشی یا از نویسنده نشات می‌گیرد یا از بازیگر. چه بسا کارگردان هر قدر تلاش می‌کرد روایت ِ این شخصیت بر روی صحنه را بهتر از این نمی‌شد دید.
اما کارگردان که گویا دومین اثر نمایشی‌اش را روی صحنه برده است آزمون و خطای خوبی کرده است. بدون شک ایراداتی بر کارگردانی، طراحی میزانس و … دیده می‌شد اما به راحتی می‌توان چشم پوشی کرد چرا که هر تجربه اندوخته‌ای به او می افزاید برای تجربه‌ی بهتر.
نسل ِ جوان ِ امروز کارگردانی اگر چه اشتباه می‌کند اما جسورانه ادامه می دهد به آینده‌ی این کارگردان خوشبین‌ام و اگر نمایش اولش را از دست دادم و ندیدم اما با دیدن تجربه‌ی دومش، به دیدار تجربه‌های بعدی‌اش خواهم نشست.
طراحی صحنه در بخش‌هایی هوشمندانه بود و در بخش‌هایی نه، نور و سایه بازی انتهای نمایش رو به شدت دوست داشتم حیف که بیشتر پرداخت نشده بود.
روز شنبه ۲۹ خرداد در اجرای هنرمندان این نمایش رو دیدم و فرصت نشده بود که براشون بنویسم، خدا قوت و خسته نباشید به همه‌ی گروه.