درباره فیلم پر فروشی که بهش نقدهای زیادی وارد شد:

این فیلم توی ژانر کمدی خیلی خوب به سبکی از موسیقی پرداخته که امروز توجهی بهش نمیشه... مصائب خواننده ای که میتونست دیده و موفق بشه اما با بدشانسی بزرگی به نام انقلاب روبه رو میشه و تمام سالهای زندگیش رو تحت تاثیر قرار میده. داستان کسی که موسیقی تمام زندگیشه و هیچ وقت نتونسته هنرش رو به عرصه نمایش بزاره... غم انگیزترین حس و لحظات درونی یه خواننده که بخاطر سبکش بهش میگن مطرب، در قالب طنز به تصویر کشیده میشه ( و دیالوگ غمگین نوازنده ای که شخصیت اصلی وقتی اونو توی مکانیکی میبینه بهش میگه تو کجا اینجا کجا! این انگشتا باید آرشه بکشه و اون میگه زندگی خرج داره! ) و در نهایت اینکه برای چیزی که با تمام وجود عاشقشی باید بجنگی تا بهش برسی. من دوبار این کارو دیدم و دفه اول با وجود کمیک بودن فیلم فقط تلخند زدم برای شخصیتهای فیلم و مخصوصا نقش اصلی... در کنار لحظات طنز خوبی که ساخته شده و برخلاف کمدی های اخیر لودگی و مسخره بازی درش نیس دردخنده هایی داره که اگه خودت رو جای شخصیت اصلی فیلم بذاری دچارش میشی و باهاش همذات پنداری میکنی.

نمایش جذابی بود. دیدن کاراکترهای متفاوت و یادآوری نگاه به درون خود برای تغییر