امروز تئاتری رو به تماشا نشستم که اولین اجرای یک بازیگر شایسته رو (بدون اغراق) در مقام کارگردان نظاره‌گر بودم.
نمایش نامه سنگین و پیچیده بود برای اجرا و این رو در تمام مدت تا پایان شاهد بودیم. مونولوگ‌های ابتدا و دیالوگ‌های انتهای نمایش (بیان جملاتی با زبان پیچان) خیلی خوب بود، طراحی لباسی که من دوست داشتم در کنار فضای صحنه و تخت ایستاده و حرکات بازیگران، مقابلش که اون رو جذاب‌تر کرده بود. و ظرافت های بسیاری که درک می‌شد و به چشم می‌اومد و البته استفاده متفاوت از گروه موسیقی که در مجموع این تئاتر رو به یک تئاتر حرفه ای تبدیل کرده بود.
تئاتری که کاملا مشخص بود براش وقت و انرژی زیادی گذاشته شده.

به حمیدرضا مرادی عزیز خیلی تبریک میگم و خدا قوت به بازیگران و تمام عوامل و آرزوی موفقیت روزافزون دارم برای همه