سلام
با متن آنسوی آینه زلر مشابهت های فراوانی داشت و شاید به این دلیل قدری برایم نچسب بود چون نوشته زلر را سخت دوست دارم و چند مرتبه ای به تماشا نشستم. گویی نویسنده شام خداحافظی از هموطنش سخت تاثیر گرفته بود. با وجود اینکه هر سه بازیگر توانمندی های خوبی به نمایش گذاشتند اما بازی های سرابی رامین فرجمشیدی بنی آدم در سرم سایه افکنده بود و ذهن مقایسه گر را از تحسین بی مرز باز می داشت. ویژه آنکه خانم خاسب تجربه نخستش بود و فاقد تجربه کارگردانان ماهری که می دانند چگونه متن را برای تماشاچی ایرانی دلچسب کنند بدون آنکه از خواسته نویسنده اثر دور شوند و به قدر فراوان هم وفادار بمانند.
در نهایت تعجب در برگه نمایش گزینه کمدی گذاشته نشده بود و اتفاقا به گمانم عده زیادی به جهت استفاده از طنز و تفریح آمده بودند: یک شنبه که برای سه شنبه بلیط می خریدم تقریبا دو سوم سالن خالی بود و هواداران فصلی(؟) معمولا در ساعات آخر و یا حضوری خرید می کنند - رسید کاغذی پرینت گرفته در دست عده ای نشان از خرید در محل داشت چون بزرگ نوشته شده بود که نیازی به چاپ بلیط نیست. به گمانم نوع تماشاگران هر سالن مقداری متفاوت است و کاملا محسوس. البته بحث ارزش گذاری نیست و فقط سلیقه و هدف و تمایلات و پیشینه موثر در ترکیب نوع اکثر روندگان به یک سالن است.
حتما عده زیادی از این اثر کیفور شدند و خواهند شد. امتثال امر جناب کربلایی زاده دعوتشان می کنیم که حمایت کنند و امید می رود نظر نا موافق امثال من در اقلیت باشد.
ایام به کام