قبل از اینکه بخوام نظر شخصیم رو درباره این نمایش بگم، باید بگم از اینکه هنر تاتر اینقدر مهجور واقع شده، واقعا دلم گرفت. ماهها تلاش گروه برای روی صحنه بردن یک نمایش برای شاید 4-5 نفر، واقعا دلگیره. پس جا داره قبل از هرچیزی خدا قوت و آفرین بگم به این گروه و تمام هنرمندانی که انگیزه شون برای ادامه ی فعالیت در عرصه ی هنر، تنها عشقه و بس.
و اما در مورد نمایش، به نظرم بازی نقش کشیش و همینطور نقش کلمن، از نقاط قوت این نمایش بود. طراحی صحنه و افکت صدا گذاری که کمک میکرد بتونی تغییر پوزیشن ها رو درک کنی و مکان های مختلف رو تصور کنی، از نکات مثبت دیگه بود که به باورپذیری اثر کمک شایانی میکنه و البته در بسیاری از نمایش ها نادیده گرفته میشه.
نکته قابل توجهی که برام جالب بود، طنز های گفتاری بسیار ریز، ولی تاثیر گذار بود که در لابه لای دیالوگ ها و در انتهای نامه کشیش، لبخند رو به لبم میاورد.
اگر بخوام کمی با تفکر انتقادی - البته از دیدگاه یک تماشاگر نه چندان حرفه ای_ به این اثر نگاه کنم، فکر میکنم نحوه ی بیان دیالوگ هاو فراز و فرود صدا در بیان جملات، اون پختگی که مورد انتظار من بود رو نداشت.
ولی در کل از تماشای این اثر لذت بردم و ضمن تشکر از تک تک عوامل، امیدوارم در آینده شاهد اجراهای بهتر و درخشان تری از این گروه باشم.