مغالطه آزادی بیان
در ابتدا باید دید تعریف ما از آزادی بیان چی هست. طبق تعریف، حق آزادی بیان یعنی حق بیان هر آنچه قانون بیان اون رو ممنوع نکرده. پس طبق این تعریق اگر فحاشی طبق قانون ممنوع باشه شما حق فحاشی ندارین و اگر قانون فحاشی رو منع نکرده باشه شما حتی حق فحاشی دارین. پس آزادی بیان یه حقه و جز اخلاقیات یا امور مشابه نیست. حالا این که منابع وضع کردن یه قانون چی باید باشن نوشتار دیگه ای نیاز داره که جاش اینجا نیست و بعدا اگه حوصله ام کشید در موردش حرف می زنم.
برای رسیدن به بحث اصلی جواب دادن به چندتا سوال در مورد آزادی بیان اهمیت داره.
اول این که آیا طبق آزادی بیان من حتما باید راست بگم؟ جواب این سوال طبق تعریف آزادی بیان مشروط به این هست که قانون در چه مواردی دروغگویی رو منع کرده که هر جا منع کرده باشه الزاما برای عدم رعایتش مجازات هم تعیین کرده باشه. در کشور ما شهادت دروغ دادن در دادگاه ممنوع هست و برای کسی که مرتکب شهادت دروغ بشه مجازات تعیین شده ولی برای دروغگویی به پدر در مورد کشیدن یا نکشیدن سیگار قانونی وجود نداره. حالا با توجه به این که دروغگویی به پدر غیر قانونی نیست آیا اخلاقی هست؟ بستگی به تعریف شما از اخلاق ممکنه بله و ممکنه نه ولی عموما اخلاقیات در دیگاه های مختلف دروغگویی رو بد و مذموم میدونه. پس یه سری از امور قانونی هستن ولی اخلاقی نیستن. رعایت قانون برای همه الزامی هست ولی رعایت اخلاقیات برای همه الزامی نیست. ولی چون الزامی نیست بدون تبعات هم هست؟ جواب این سوال هم خیر هست. وقتی شما به موردی که اخلاقی نیست عمل کنین توسط گروهی که به اون اخلاقیات اعتقاد دارن طرد
... دیدن ادامه ››
خواهید شد.
آیا چون من آزادی بیان دارم اگر حرف درستی بزنم باید دیگران اون رو بپذیرن؟ جواب این سوال هم نه هست. من می تونم به شما بگم که بر اساس هوش اجتماعی هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. اگر شما وارد یه مجلس عروسی بشین و به داماد بگین که تو ممکن یه لحظه بعد بمیری جمله درستی گفتین ولی آیا زمان و مکان گفتن این حرف در یه مجلس عروسی هست؟ قطعا نه. پس شما حرف درستی زدین ولی شما یه بی شعور محسوب میشین چون حرف درست رو در زمان و مکان درست نزدین. چون شما بیشعور محسوب میشین حق آزادی بیان تون از بین میره؟ هرگز. حق آزادی بیان ربطی به شعور نداره. پس مغالطه اینجا شکل می گیره که چون من حق آزادی بیان دارم حتما باشعور هم هستم. خیر حق آزادی بیان جدای از شعور هست و باشعور و بی شعور از این حق برخوردارن.
پس دوستان از حق آزادی بیان تون استفاده کنین ولی مراقب باشین یه بی شعور محسوب نشین.
در ضمن باید یادآوری کنم که روانشناس و جامعه شناس اگر حرفی می زنن نگران سطح شعور فردی و اجتماعی شما هستن و حقوق دان نگران حق آزادی بیان شما. پس هر کدوم متناسب با تخصص خودشون حرف می زنن و نباید ازشون دلگیر شد.
آیینه چون نقش تو بنمود راست
خود شکن آیینه شکستن خطاست