ی اجرای سطحی که در حد کار بچه مدرسه‌ای‌ها بود. دریغ از هفت پیکر که اینطور به سطحی‌ترین شکل ممکن به نمایش درآمد.
طنز دم دستی که به جای شکستن فضا و فراهم کردن فرصتی برای تامل بیشتر شبیه به هجو و هزل بود. البته کار انقدر سطحی بود که اگر همین تکه‌های طنز نبود نمیشد تحملش کرد.
در تمام مدت منتظر بودم شاید ی جایی نمایش اوج بگیره ولی هر چ پیش رفت بدتر و بی معناتر شد. و نقش اول بهرام تبدیل به مترسکی دلقک‌گون شد که هیچ برای گفتن نداشت مگر تیکه‌های لوث شوخی.
اگر کسی نظامی رو نشناسه و با دیدن این اثر از اون بیزار نشه باید گفت دمش گرم که زود قضاوت نکرده.