پویا نوروزی رو از همون سال ۹۱ یا ۹۲ که با امیر سر نمایش «روز پزشک » بودیم آشنا شدم اونموقع به عنوان آهنگساز بود من به شخصه از همون ترک اولی که برای کار زد طرفدار آهنگسازیش شدم و به نظرم یه اعجوبهاس در موسیقی.
گذشت و سر چندین کار باهم بودیم تا اینکه سر نمایش «سرهنگ» نوشته و کارگردانی امیرنوروزی با هم همبازی شدیم و اونجا بود که فهمیدم اصلا این پسر کلا استعداده و در بازیگری هم خیلی بامزه و مسلطه.
سر نمایش «هرآنچه که دوست داری از دست خواهی داد » قرار بود هم ساز بزنه وهم بازی کنه که نشد متاسفانه و من همیشه دوست داشتم که این اتفاق بیافته تا اینکه وقتی نمایشنامه «حرفهای» رو مینوشتم پیتراشمایکل رو برای پویا نوشتم و اون هم قبول کرد که بازی کنه و الان خوشحالم که بالاخره پویا تو حرفه ای هم بازی میکنه هم ساز میزنه.