با وجود سادگی، به نظر من دکور جالب بود. درسته که حال و هوای شهر رو درست منتقل نمیکرد اما محدودیت ها در تئاتر ایران اونقدر زیاد هست که طراحی چنین دکوری هم کار سختی باشه. با این وجود استفاده هوشمندانه و خلاقانه ای از این دکور ساده شده بود.
رقص ها هم همونطور که دوستان اشاره کردن خیلی زیبا و چشم نواز طراحی شده بودن. نمایشنامه شاهکار دورنمات هم که نیاز به تمجید دوباره نداره.
در سالن مشکلات فراوانی بود که باز هم دوستان به اونها اشاره کردن، گرم بودن و رد شدن مترو و از این قبیل مشکلات که غیر استاندارد بودن سالن رو نشون میده.
جدای از اینها نقطه قوت کار رو کارگردانی آقای نادرپور دیدم و همینطور بازی درخشان بانو نیک بین. البته بقیه بازیگران هم خیلی خوب اجرا کردن هرچند که یک دست نبودن. من بر خلاف بقیه دوستان مشکلی با خطاها و عیب های کوچک ندارم، چراکه معتقدم چیزی که هنر والا می طلبه انسانیته و این خطاهای کوچک قابل چشم پوشی باعث به نوعی "انسانی"تر شدن هنر میشن، چه بسا اگه این خطاها نباشن هنر حس رباتی به خودش میگیره. به طور کلی بازی های خوبی از بازیگرای این نمایش دیدم.
در نهایت باید بگم که تماشای این تئاتر تجربه ای لذت بخش بود، از این تیم حرفه ای ممنونم و بهتون خسته نباشید میگم و امیدوارم در آینده از این تیم هنرمند باز هم نمایش ببینم.

پ.ن: یه خواهش هم از دوستان تماشاگر، لطفا موبایلتون رو سایلنت کنید، صدای زنگ میتونه باعث بهم خوردن تمرکز همه بشه. ممنون