حرفهای رو اگه بخوام تو یک کلمه توصیف کنم، میگم: "دلنشین"
متن رو دوست داشتم، با اینکه موضوعی که تو بطن داستان بود (They don’t really care about us!) موضوعی بود که احتمالا مخاطب قبلا راجع بهش خونده و شنیده و دیده. این به نظرم هنر وحید بود که با این وجود متن رو باز هم جوری نوشته بود که به دل مینشست. توجه به detailها رو هم خیلی دوست داشتم، مثل اون زیرنویس چینی شبکهی تلویزیونی. مثل پخش شدن تصاویر گل و بلبل زمانی که پخش گزارش از میدون مین قطع شده بود. بین بازیها هم هارمونی خوبی وجود داشت و به نظرم فرآیندی بودن روایت باعث میشد مخاطب با داستان هماهنگ بشه.
خسته نباشید به همهی عوامل و آرزوی موفقیت هرچه بیشتر ...