همیشه سعی میکنم اول نقاط قوت اجرایی که میبینم رو بنویسم و بعد نقاط قابل بهبود. ولی این اجرا هیچ نقطه ی مثبتی نداشت. متن ضعیفی که برای اینکه یک مقدار بهتر به نظر بیاد پر شده بود از طنزهای ضعیف و دم دستی و کلیشه‎ ای. بازی های ضعیفی که تلاش میکردن پشت حجم زیادی از داد و بیداد و همهمه قایم بشن. بازیگرایی که خیلی از دیالوگ ها رو به صورت نامفهوم و غیر شیوا میگفتن، چون میخواستن داد بزنن.
در کل بخوام بگم، این اجرا از ضعیف ترین و دم دستی ترین کارهایی بود که تا به امروز دیدم.

دیشب به تماشای بوکسور نشستم، مثل کارهای قبلی که از این گروه دیده بودم، خیلی خیلی لذت بردم از تماشاشون.
همه چیز به معنای واقعی کلمه "دلنشین" بود.
از فضا سازی و موزیک ابتدای کار، طراحی لباس ها، طراحی صحنه (مخصوصا استفاده از یک سری جزییات و المان های قدیمی)، بازی های بسیار رئال و باورپذیر، متن عالی.
در کل خوب بودن این کار پکیجی از همه ی موارد بالاست، که به طور خیلی "متناسب" در کنار هم قرار گرفته.
نقطه ی عطف کار هم به نظرم این بود که با توجه به اینکه داستان معمایی هستش، مخاطب تو مغزش سناریوهای مختلف میچینه برای پایان کار، و اینکه نمیشه پایان کار رو حدس زد، جذابیتش رو برای من چند برابر کرد.
خسته نباشید میگم به همه ی عوامل این کار. و براتون آرزوی درخشش روز افزون دارم.

به‌ نظرم بهترین نمایشی هست که میشه دید، خوب‌ ترین حسی که میشه بعد از تماشای یک نمایش داشت. البته از سجاد افشاریان عزیز‌ جز این‌ انتظار نمیره ?✨‌

سلام و خسته نباشید، بهترین قسمت این اجرا به نظرم موزیک هایی بود که پخش میشد و ضعیف ترین قسمتش هم این همه اور اکت‌ که برای بعضی از پرده ها واقعا لازم نبود.
*کسی میتونه موزیک های این‌ اجرا رو‌ معرفی کنه لطفا؟