وقتی مدیران تئاتر شهر رکورد تصمیمات اشتباه را طی ۴۰ سال اخیر می شکنند ، نتیجه‌ای جز این نخواهد داشت که نمایشی در سالن اصلی تئاتر شهر تهران روی صحنه برود و تعداد مخاطبش از مخاطبان سالن‌های کوچک کنارش کمتر باشد . حال اینکه چگونه یک کارگردانه کم نام و نشان بعد از اجرای دو یا سه نمایش متوسط در سال های اخیر یکباره به سالن اصلی تئاتر شهر می‌رسد جای تامل دارد . البته در دیگر سالن‌های این مجموعه هم اکثرا هنرمندان ناشناخته با آثاری تکراری روی صحنه‌ می روند که این حاصل عدم شناخت و تفکر غلط تصمیم سازان و تصمیم گیران آن مجموعه تاریخی می باشد.