نمایش هیدن را به کارگردانی کوروش شاهونه در مجموعه تئاتر شهر سالن قشقایی دیدم. اتفاق در خانه ی یک زوج که خانم خانه نابینا است می افتد. خانه ای سفیدی که هیچ نداشت ولی پر از جزییات بود. بازی فوق‌العاده ریحانه رضی در اینکار محسوس است، همچنین بازی عطا عمرانی، طراحی صحنه، لباس و نور در جهت کانسپت یا مفهوم اثر پیش رفته اند، مخصوصا طراحی صدا که بشدت در این اثر پررنگ است. نمایشی با لایه های عمیق جامعه شناسی و روانشناسی رفتاری که نشانگر حال امروز جوامع مختلف و نشانگر یکی از عوامل طلاق در زندگی امروز است. دنیای بین دیدن و ندیدن. اینکه گاهی اوقات اصل را به فرع ترجیح می‌دهیم و کاخی که خشت به خشتش را ساختیم را با یک هوس خراب میکنیم. پنهان کاری شالوده ی اصلی این اثر است؛ مرزی بین بودن و نبودن و انتخاب آن.
مرزی بین آنچه باید انجام دهیم و ندهیم ؛ و پایانی تاثیر گذار که مخاطب را به فکر فرو می برد و نکات بسیار مهمی را گوشزد می کند تا با تأمل بتواند در زندگی خود بهتر عمل کند.