تئاتر لذت بخشی بود اما چیزی نبود علاقه داشته باشم مجدد ببینمش. یه قسمت هایی صدای آقای افشاریان واضح شنیده نمیشد. دیالوگ ها و صحنه ها به نظرم پراکنده بودن و نظم نداشتن که احتمالا عامدانه بود. البته اینکه بدون هیچ طراحی صحنه و هیچ لباس و حتی اکت خفنی مخاطب رو یک ساعت روی صندلی نگه داری خب هنر بزرگیه.
با توجه به اینکه بخش زیادی از تئاتر متاثر از نور و تاریکی بود رفتار حضار داخل سالن و استفاده از موبایل و سایر صداها و رفتارها باعث حواس پرتی می شد. میرفتی تو بحر تاریکی و دیالوگ یهو یه نفر ردیف جلویی گوشی شو روشن می‌کرد و تمام حس و حالت می‌پرید.