در حین اجرا ، همه با تعجب به هم نگاه میکردن با یه عالمه علامت سوال ، وقتی اجرا به پایان رسید از همه جا این صدا رو میشنیدم که عهه این بود داستان ؟
ردیف های اخر به هیچ وجه صدا شنیده نمیشد و شاید یه بخشی از گنگی و نامفهومی افراد به این علت بود
ایده و اکت هر سه بازیگر رو خیلی دوست داشتم
خصوصا صحنه گریه کرئون

ترکیب جادویی از نور ، موسیقی ، دکور و عوامل مسلط

باعث شد اشکام به راحتی بریزن و به این فکر کنم که اگر من جای آلیس بودم بازم همین قدر منطقی فکر میکردم ؟

اول از همه ممنون بابت تهویه سالن
دوم اینکه چقدرررر خوب بود این کار ، چقدر شوخی ها به جا ، متن خلاقانه ، موسیقی متناسب و بازیگران مسلط بودن
تک تک لحظات این نمایش رو دوست داشتم
خدا حفظتون کنه