کابوس های آنکه نمی میرد، سرگذشت فیش هایی است که علی اکبر دهخدا برای زبان و ادبیات فارسی جمع آوری کرد. فیش هایی که به وفور در صحنه اجرا پخش می ... دیدن ادامه ›› شوند و هر کس بدون توجه به ارزش آن‌ها در تلاش برای تفتیش و یا متلاشی سازی است. فیش ها و کابوس های علی اکبر دهخدا، مسیر زندگی کسی را به نمایش می گذارد که تهیه لغتنامه را به مبارزه سیاسی کنار همرزمانش ترجیح داده است. در کابوس های آنکه نمی میرد، از مشروطه و یوم التوپ می رویم به دوران کودتای 28 مرداد. از صوراسرافیل می رسیم به حسین فاطمی و حول محور همه ی رفت و آمدها، علی اکبر دهخدا است. این نمایش یک پیام روشن دارد و آن این است که زندگی آدمی در روزگار جدید زندگی سیاه و سفید مطلق نیست و نباید با هر کوتاهی، خدمات و تلاش های فرد را نادیده گرفت. هر حرکتی از هر ادمی در هر زمانی، تبعاتی دارد و برآیند آن را باید جست.
اما خود نمایش، اگرچه محوریت اثر حول بازیگر اصلی نمایش و علی اکبر دهخدا باید باشد، اما هر کس به درستی در حال ایفای نقش است. سربازان نظمیه و لهجه های متفاوت، نمایانگر ارتشی است که از قانون اجباری از سراسر ایران جمع شده اند و حتی لهجه مظفرالدین شاه به خوبی تقلید شده است. موسیقی زنده، دکور و فیش هایی که دهخدا جمع آوری و دسته بندی کرده و حالا آشفته می شود، از دیگر نقاط قوت نمایش است. و اما بازی با کلمات و رساندن پیام آزادی در کل داستان پیام اصلی این نمایش است، حتی اگر مونولوگ پایانی نادر فلاح طولانی و شعاری باشد.