درود و خسته نباشید
من چند هفته پیش به دیدن این نمایش رفتم که به‌نظرم جز کارهای خاص بود.
ابتدا؛ نقش دو کاراکتر اصلی عالی بود که چه به لحاظ بیان و چه بدن.
دوم؛ موسیقی نمایش و اون دو مانیتور سمت راست و چپ با تصاویر تکراری و قطع و وصل شدن‌شون که از نظر کارگردانی به‌نظر بسیار کار خاصی بود مخاطب رو به شکلی مضطرب می‌کنه که در طول نمایش همراه آدم می‌مونه.
سوم؛ نقش کاراکتر اورژانس (عطا عمرانی) که بسیار کوتاه و موجز با زن نابینا ارتباطی خاص برقرار می‌کنه عالی بود.