اول تشکر میکنم از عوامل این نمایش به خاطر به صحنه آوردن محمود بصیری و رسول نجفیان عزیز
منتهی به نظرم اونقدری در متن استاد نصیریان تغییر ایجاد شده بود که تئاتر از نظم و روال افتاده بود. هیچ خط سیری که بتوان با آن مخاطب را همراه تئاتر نگه داشت وجود نداشت و سعی شده بود که این نقص با دیالوگ های نسبتا شعاری فرد سفید پوش در بند جبران بشه. مخاطب عام فقط با شوخی ها و طنازی های نسبتا جنسی با تئاتر همراه شده بود و اگر آن دیالوگ آخر وجود نداشت تقریباً هیچ چیزی از تئاتر نمی‌فهمید. مخاطب خاص تئاتر نیز چیز خاصی از این نمایش دریافت نمی‌کرد. با توجه کیفیت به داستان و نمایشنامه، زمان تقریبا دو ساعته برای این نمایش بسیار زیاد بود و می‌شد با کاهش خیلی از صحنه های نامربوط رقص و آواز و پرده دوم نمایش، داستان را کوتاه کرد.
ناهماهنگی عوامل صحنه ، فراموشی دیالوگ ها و خندیدن بازیگران در بین ادای دیالوگ ها از نکات به شدت منفی این تئاتر بود.

از طرفی بازی جناب آقای فتحعلی از نقاط مثبت و امیدوار کننده این تئاتر بود. خداقوت و خسته نباشید به آقای فتحعلی بزرگوار