از شیوه این اجرای متفاوت که به درک عمیق این نمایشنامه بینظیر کمک میکرد ، بسیار لذت بردم ، شخصا با توجه به شناخت کاراکترهای نمایش در انتظار گودو از تاکید بر شخصیت و الگوهای رفتاری غریزی و ناخودآگاه انسان ، بر اساس نظریه یونگ (آنیما و آنیموس ) بخش مکل غیر همجنس شخصیت مرد و زن ، که در روانشناسی بسیار حائز اهمیت است و سالها بر سر آن بحث بوده و به نظر نزدیک به حقیقت وجودی انسان است ، از زاویه ای دیگر این نمایش را دیدم و بسیار تحت تاثیر قرا گرفتم ، بازیگران زن به خوبی ، ولادمیر (خصوصا نقش ولادمیر زن ) ، استراگون و پوتزو را تکمیل کرده بودند و بالعکس ، اما توقع داشتم این دو با هم در تعامل و نزدیکی بیشتری باشند حال آنکه تفکیک نور و فاصله میان بازیگران زن و مرد از یک سو و ضعف پرفورمنس گویا و نزدیک به هدف کار ، از سوی دیگر ، خلاف این امر بود ، با این وجود المانهای لازم برای تشخیص را داشت و همین که با وجود ریتم و تمپو پایین که در کارهای ابسورد غریب هم نیست و گاها مفهوم را القا میکند ، توانست مرا ٨٠ دقیقه روی صندلی به انتظار ادامه بنشاند وپس از پایان دوباره هم برای چند دقیقه در انتظار ماندم ، فکرم را قلقلک داد و این یعنی آقای کارگردان مسیر را درست پیموده ، از اینکه نسخه ای جدید و درخور احترام از در انتظار گودو دیدم خوشحالم و به کارگردان اثر و بازیگران و عوامل تبریک و خسته نباشید میگم ، مشتاقم دوباره هم این کار را ببینم و به همه دوستان اهل فکر هم توصیه میکنم چرا که این گونه خلاقیت در این اثر از بکت آموزه ای نو و تاثیری متفاوت دارد .