آنتیگونه نمایشی بود که ما رو در یک نا آگاهیِ کاملا آگاهانه قرار داده بود...
پنج دقیقه پایانی اجرا (در ستایش آنتیگونه و کرئن)، هیچکس سر جاش بند نبود و دقیقا همونجا بود که فهمیدیم با نبود یک قسمت اصلی بدنه جامعه (زن) چه شاهکاری رو از دست میدادیم.
دم کارگردان، بازیگران و تک تک عوامل آنتیگونه گرم
به امید دیدن دوباره اجراتون
و به قول استانیسلاوسکی: زنده باد فریبی که میتوانیم باورش داریم