نمایش در نظر من چهار ستاره بود اما پنج دادم چون به نظرم امتیاز کل 2.8 بیش از اندازه برای چنین اثری پایین است.
«ریچارد کوتاهی...» یک جنون 80 - 90 دقیقه ای متداوم و البته کمی بیش از اندازه است. از دست تجاربی است که در صحنه تئاتر ایران کمتر پیدا می کنید و ارزش یک بار که هیچ، احتمالا دو سه بار دیدن هم دارد، گرچه ایرادات بزرگی هم: آشوب روایی کار - که از قضا کار را فوق العاده کرده - از همان ابتدا برای بیننده ای که مخاطب روایتگری غیر خطی و نو نیست، گیج کننده خواهد بود و به نظرم در بیست دقیقه آخر، حتی برای بیننده ای که مخاطب اصلی این اثر است هم طاقت فرسا خواهد شد. میان کار موتیف ها گاهی اضافه اند و بعضی روایت ها هم بیش از حقشان کش آمده اند. اغراق هم در بازی ها و بازی گردانی ها - با این که متناسب با فرم روایت آن است - در مواقعی زیاد میشود و تنه به تنه تئاتر کودک می زند.
بازی ها در مجموع خوب بودند، به خصوص احمد افشاری ،امین مهران و علی چایچی. علی چایچی استعداد خاصی در تئاتر است که - به نظر من - باید بیشتر دیده شود.
نور خوب بود و دکور هم. موسیقی کمی عجیب بود که البته مطمئن نیستم ناشی از مشکل فنی در شب اجرایی که من تماشا کردم بوده یا تم خود اثر.
به هر شکل، تجربه منحصر به فردی بود و من لذت بردم.