تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 21:12:34
سلام
نظرات من به عنوان مخاطب عادی:
امیتاز من:۳ از ۱۰
نمایشنامه:(۰.۵از۴)
نمایش های رازآلود، کلیدی‌ترین ویژگی‌شون تعلیقه. از دقیقه ۵ نمایش ... دیدن ادامه ›› تا تقریبا ۳۰ خبری از این تعلیق نبود. در ۵ دقیقه ابتدایی منتظریم ببینیم پدر به قتل رسیده یا احتمالات دیگر. ولی خب تا وسط های بخش حمام هیچ سوال و جواب خاصی وجود نداشت و خسته کننده بود.
دیالوگ‌ها رو دوست نداشتم. دائم شخصیت ها خودشون رو پارانوئید نشون میدادن و شک میکردن ولی مصنوعی بود. دیالوگ ها(مخصوصا ابتدای نمایش) کمکی به ایجاد فضای رازآلود نمی‌کرد.
در رابطه با رازآلود بودن و چرخش های داستانی، فلج نبودن مرد و گذشته‌اش قابل پیش بینی نبود. ولی پایان بندی از چنددقیقه قبلش مشخص بود و کلیشه ای بود.
کارگردانی:(۱ از ۲)
دوست داشتم. طراحی صحنه جالبی بود. نمایش سایه ها هم جالب بود و مثلا اون صحنه ی بهم ریختن تخت جالب بود. ولی خب چرا؟ تصور کنیم فقط صدا رو می‌شنیدیم و سایه هارو نمی‌دیدیم. هیچ فرقی نمی‌کرد.
چند جا هم صدای تیر از اسپیکر سمت چپ می آمد ولی بازیگران سمت راست رو نگاه میکردن. اگر گوش های من اشتباه نکرده باشن البته.
موسیقی خوب بود.
بازیگری:(۱ از ۲)
بازیگری ها خوب بود. صداها رسا بود. بازیگر شخصیت معلول را دوست داشتم، نه به خاطر بازی کردن معلولیت، اتفاقا بازی غیرمعلول‌ش را بیشتر دوست داشتم. مقداری داد و بیداد هایی بود که بنظرم زیادی بود.
سلیقه:(۰.۵ از ۲)
نمایش های معمایی رو دوست دارم ولی خب ازین نمایش بدلایلی که بالا گفتم لذت کامل رو نبردم.
برای نمایش زحمت کشیده شده بود ولی خب نمایشنامه(که مخصوصا در متن های رازآلود معم ترینه) برایم جالب نبود.
با آرزوی موفقیت برای گروه نمایش.
نظرات من به عنوان مخاطب عادی:
امیتاز من:۳ از ۱۰
نمایشنامه:(۰.۵از۴)
نمایش های رازآلود، کلیدی‌ترین ویژگی‌شون تعلیقه. از دقیقه ۵ نمایش ... دیدن ادامه ›› تا تقریبا ۳۰ خبری از این تعلیق نبود. در ۵ دقیقه ابتدایی منتظریم ببینیم پدر به قتل رسیده یا احتمالات دیگر. ولی خب تا وسط های بخش حمام هیچ سوال و جواب خاصی وجود نداشت و خسته کننده بود.
دیالوگ‌ها رو دوست نداشتم. دائم شخصیت ها خودشون رو پارانوئید نشون میدادن و شک میکردن ولی مصنوعی بود. دیالوگ ها(مخصوصا ابتدای نمایش) کمکی به ایجاد فضای رازآلود نمی‌کرد.
در رابطه با رازآلود بودن و چرخش های داستانی، فلج نبودن مرد و گذشته‌اش قابل پیش بینی نبود. ولی پایان بندی از چنددقیقه قبلش مشخص بود و کلیشه ای بود.
کارگردانی:(۱ از ۲)
دوست داشتم. طراحی صحنه جالبی بود. نمایش سایه ها هم جالب بود و مثلا اون صحنه ی بهم ریختن تخت جالب بود. ولی خب چرا؟ تصور کنیم فقط صدا رو می‌شنیدیم و سایه هارو نمی‌دیدیم. هیچ فرقی نمی‌کرد.
چند جا هم صدای تیر از اسپیکر سمت چپ می آمد ولی بازیگران سمت راست رو نگاه میکردن. اگر گوش های من اشتباه نکرده باشن البته.
موسیقی خوب بود.
بازیگری:(۱ از ۲)
بازیگری ها خوب بود. صداها رسا بود. بازیگر شخصیت معلول را دوست داشتم، نه به خاطر بازی کردن معلولیت، اتفاقا بازی غیرمعلول‌ش را بیشتر دوست داشتم. مقداری داد و بیداد هایی بود که بنظرم زیادی بود.
سلیقه:(۰.۵ از ۲)
نمایش های معمایی رو دوست دارم ولی خب ازین نمایش بدلایلی که بالا گفتم لذت کامل رو نبردم.
برای نمایش زحمت کشیده شده بود ولی خب نمایشنامه(که مخصوصا در متن های رازآلود معم ترینه) برایم جالب نبود.
با آرزوی موفقیت برای گروه نمایش.
میثم محمدی، Paria_brh، امیرمسعود فدائی، محسن انصاری، امید بختیاری، کیانوش ایازی و امیر مسعود این را
خواندند
کیانوش ایازی (kyanoushayazi)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
کیانوش ایازی
از ۱۵ بهمن ۱۳۹۲
آقای محمدی از نگاه شما سپاسگزارم
۳۰ آبان ۱۴۰۲
دوست‌دارم
( ۱ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۷,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۵۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
