حذف مونولوگ‌ها بشدت به کار میتونه کمک کنه ، من و چن نفری که تو گروه قصد دیدنش رو داشتیم ، تعدد و طولانی بودن مونولوگ‌ها منصرف کرد

مونولوگ ها تمام افکار و احساساتی هستن که هر کسی در هر مهمونی با اینکه داره لبخند میزنه و میگه و میخنده ولی تو ذهنش داره باهاشون زندگی میکنه(همون اصطلاح صورتمون رو با سیلی سرخ نگه میداریم ولی قلبمون داره آتیش میگیره).این درست، در واقع کارگردان و نویسنده میخواستن این رو نشون بدن ولی در طول نمایش به علت خیلی طولانی بودن مونولوگ ها مدت زمانی زیادی از جو اصلی جدا میشیم که خیلی تو ذوق میزنه و باعث خستگی میشه و در بیشتر مواقع حتی یه حالت شعارگونه به خودش میگیره.

مونولوگ کلا با سلیقه شخصی من سازگار نیست و طبعا وقتی این همه انتخاب کار برای دیدن وجود داره(از تاتر ایرانی و خارجی در یوتیوب گرفته تا فیلم ایرانی در سینما و نمایش خانگی گرفته تا دسترسی هسجان‌انگیز به صد سال فیلم و سریال خارجی) و هزینه سنگین بلیط ،کاری که بخش بزرگیش مونولوگ هست(هشت تا مونولوگ) انتخاب من نمی‌تونه باشه هرچند که مطمئن هستم با توجه به شنیده‌ها بخشهای دیدنی و شنیدنی در نمایش هست و بعدها که فیلم‌تاترش بیاد حتما تماشا میکنم…ولی یه سوال از روی کنجکاوی : اگه یه بازیگر دوربین رو مقابلش قرار بده و اون مونولوگ رو اجرا کنه(منظورم اون مونولوگ‌هایی هست که بازیگر ثابت می‌ایسته و متن رو میگه) و فیلمش رو ببینید ،آیا تفاوت فاحشی با دیدنش در سالن تاتر هست؟ بویژه که در سالن میمیک صورت بازیگر رو بخوبی نکیشه دید…