پررنگ‌ترین وجه این اجرا سکوت‌های عمیقش بود و مخاطبی که در این سکوت‌ها، دیالوگ‌ها رو در ذهن خودش می‌چید و جاهای خالی رو در ذهنش پر می‌کرد. اجرایی که انقدر زیبا سکوت رو در بخش‌های زیادی از نمایش به اجرا بذاره که اصلا آزاردهنده نباشه، به‌نظر من بی‌نظیره.
جدای از این، داستان و بازی‌ها و چیدن وقایع کنار هم، تلاش‌ها برای شبیه کردن برادر به پدر برای فهماندن عمق درد به او و تمام صحنه‌ها با بازی رئال بازیگران و درک عمیقشون از متن به زیبایی نمایش داده شده بود.
چقدر دوست داشتم این کار رو مثل برف شادی و چقدر خوبید شما تک‌تکون