داستان برای من خوب بود از این جهت که در واقع درد درونی افراد جامعه رو نشون میده. حرفایی که شاید گوش شنوای نداریم تا بتونیم بلند بلند بیان شون
... دیدن ادامه ››
کنیم .
برای همین در سکوت فرو میریم. خوب بودن موضوع داستان خیلی نمایان هست. این اجرا طی سه باری که دیدمش هر بار بهتر و جا افتاده تر شد. برای من که اولین اجرا ای که از آقای رحیمی نصر دیدم نمایش تئاتر "مرگ خنده دار یک دوچرخه سوار استقامت" بود، همیشه انتظار بالایی دارم وقتی که به دیدن اجراهای ایشون میام. برای همین دیدن این اجرا خوشحال کننده بود و به خاطر کیفیتی که داره، تماشای اون رو به دیگران توصیه می کنم. مشخصا تمامی اجزای اجرا در خدمت همون ایده اصلی داستان هستن و چیزی ناهماهنگ نیست که در نتیجه باعث میشه شما تا آخر اجرا روی اصل موضوع تمرکز داشته باشید. حتی اگه با بخشی از دغدغه های کاراکتر اصلی هم نظر نباشیم ولی بهش حق می دیم وقتی که در زندگی تا این حد درگیر موضوعاتی شده باشه که محیط روحی زندگیش رو تنگ تر و تنگ تر می کنه. البته این نمایش اگه طولانی تر بود، دوست داشتم یه بخشی در خصوص اتفاقاتی که درون ذهن کاراکتر اصلی میوفته هم داشته باشه، علاوه بر حرف هایی که داره برای آیندگان میگه. مثلا خواب هایی که می بینه یا خاطرات کودکی. و اینها رو نه فقط بیان کنه بلکه روی صحنه ببینیم. و کیفیت اجرا و ظرفیت داستان، باعث این میشه که آدم فکر کنه کاش طولانی تر بود.