اول فکر می‌کنم باید از کارگردان تشکر کرد، برای اعتماد کردن به بازیگران جوان. من این تئاتر رو دوست داشتم. صدای خواننده‌ی زن فوق العاده عالی بود و اینکه اجازه‌ی همراهی به تماشاگر داده می‌شد باعث حس و حال بهتری می‌شد. بعضی از داستان‌ها ضعیف‌تر و بعضی‌ها قوی تر بودن. بازیگر‌ها واقعا تلاششون رو می‌کردن و همین که بازیگری به تنهایی بتونه یک مونولوگ رو در صحنه ای که خیلی شلوغ نیست بگه و تماشاچی رو با خودش همراه کنه بسیار ارزشمنده. من اپیزود سرباز و نامادری و آخرین اجرا رو بیش‌تر دوست داشتم.

اما یک تذکر و نکته:
علیرغم اینکه نمایش سر ساعت شروع شد، سالن خیلی بی‌نظم بود. به دلیل اپیزودی بودن نمایش، برخی از تماشاچی‌ها دائم در رفت و آمد بودن. و همین تمرکز رو بهم می‌زد. البته که نمی‌دونم این به عوامل سالن شهرزاد برمی‌گرده یا خود تئاتر. ولی لطفا برای احترام به باقی تماشاچی‌ها پس از خروج اجازه‌ی ورود مجدد داده نشه!