مرگ مرموز خانم پاترز یکی دو تا بازی خوب داشت، چندتا لحظه طنز قابل قبول و دیگر هیچ. نتونستم با کار ارتباط خوبی بگیرم. متن چیز خاصی نداشت و یک گنگی بزرگ توش مشاهده میشد. زمان داستان نامشخص، نه میشد فهمید تو زمان حال یا گذشته، بیشتر می‌شد به شکل یک کابوس یا خواب بهش نگاه کرد. یه چیز عجیب و غریب که میتونست به جاهای خوبی برسه اگر به جای دستمایه کمدی به شکل دیگری بهش نگاه میشد. در کل با اون چیزی که با خلاصه داستان خوندم و برام ذوق دیدن ایجاد کرده بود فاصله داشت.
طراحی لباس خانمها با آقایون یک سی چهل سالی حداقل فاصله داشت چرا آخه؟!
باری نوشین تهرانی و دوست داشتم. سپهر محمودی هم حرفاش جالب بود.
بهرحال خسته نباشید میگم خدمت تمامی عوامل این کار و آرزوی موفقیت های بیشتر براشون دارم.