رومئو ژولیت و چند کاراکتر دیگر، از آن دست کارهایی‌ست که هم تماشاگر گذری تئاتر را سرگرم می‌کند و هم مخاطب جدی تئاتر را به تفکر وا می‌دارد. سرگرم‌کننده به واسطه فرم جذاب و ساختارشکن اثر که با بازی نور و رنگ و موسیقی تکمیل می‌شود، و به تفکر وادارنده به واسطه خوانش متقاوت از یک متن کلاسیک که با مصائب یک گروه تئاتری درهم تنیده شده و آینه تمام نمایی از وضعیت هم تئاتر امروز و هم جامعه امروز را به تصویر می‌کشد.
و طبیعی‌ست اثری که می‌تواند در آنِ واحد هر دو طیف مخاطبان تئاتر را راضی نگه دارد، اثری در خور تحسین و شایسته دیدن است.