در حضور یکی از آهنگ‌سازهایی که دوستش دارم (سهراب پورناظری) به تماشای تئاتری که کارگردانی و آهنگ‌سازیش به عهده مهیار علیزاده (آهنگسازی که خیلی دوستش دارم و بیش از ده سال هست دنبالش می‌کنم و سلیقه موسیقیش رو کاملاً می‌شناسم) نشستم، از رفلکس‌های پورناظری هم می‌شد متوجه شد که این کار چقدر از لحاظ موسیقی قوی هست، ولی واقعاً حیف که کیفیت پخش صدا نتونست این رو به مخاطبین برسونه، نمی‌دونم مشکل از سیستم صوتی تماشاخانه ملک بود یا تنظیم صدا، ولی منی که ردیف دو بودم هم حس می‌کردم صدای پخش موسیقی خیلی جاها کم و بی کیفیت بود.
لازم به ذکر هست که در کنار لذت بردن از صدا و کلام جناب لنگرودی، بازیگر بچه‌گی خسرو هم خوب درخشید، و از بازخورد و نظرات مخاطبین دیگه می‌شه متوجه شد که این فقط نظر من نیست.