بازی آقای آئیش و محمد نادری و نورا هاشمی رو خیلی دوست داشتم و در کل اجرای خوبی بود ولی میتونست بهتر هم باشه،بازی صدف اسپهبدی ضعیف و به نظر من ارتباط بین گالیله و خانم سارتی اصلا خوب شکل نگرفته بود چون بازی صدف اسپهبدی خوب نبود.
و اما پیامی که نمایشنامه داشت و برداشت من ازش:گالیله وقتی به این رسید که نمیشه علنا در جامعه به دنبال گسترش علم بود تصمیم گرفت علم رو در خودش پرورش بده و به طور کامل برای آینده‌گان به جا بذاره که شاید روزی بشر در آینده بهتر و با تفکر و به دور از تعصب به حقیقت به علم روی بیاره.
پرده‌ی آخر و برملا شدن راز گالیله و برداشتی که من از حرفاش داشتم این دیالوگ از فیلم دو زن بود:فکر کردی جلوی یه آدم کتاب خون رو میتونی بگیری که کتاب نخونه؟!